Sometimes when you are trying to focus on a research puzzle, or when you open up a document to write that methods section you have been avoiding for a while, you may notice your mind flittering everywhere in stead of concentrating at the task you sat down to do. This constantly happened to Chris* as he was finishing his thesis. So he came to me and asked: “How can I create more focus and improve my motivation in this final thesis stage?”
Een maand na ons gesprek (zie vorige blog over stress in de realiteit van je ‘droombaan’) mailt Ella dat het tot dusver heel goed is gegaan, maar dat ze zich nu toch voelt afglijden in zelfkritiek en haar oude patronen die haar zoveel stress en onrust opleverden voor het lesgeven en presenteren van haar paper op conferenties en symposia. Dat is niet zo gek, want het is niet makkelijk om de manier waarop je jarenlang gewerkt hebt zo grondig te veranderen. De gedachte aan een afgesproken coachsessie geeft gelukkig al wat rust en ruimte om de negatieve spiraal te stoppen: “als het echt zo erg is,” weet ze bij zichzelf, “dan is er bij die afspraak ruimte en aandacht voor.”
Ogenschijnlijk gaat het van een leien dakje. Na haar promotie in de geesteswetenschappen kreeg Ella een plek als postdoc aangeboden en na een paar jaar volgde een tweede postdoc aan een andere universiteit. Daar krijgt ze een flinke onderwijstaak die haar zwaar valt. Uit zenuwen voor het lesgeven is ze dagelijks tot in de kleine uurtjes aan het werk, maar deze druk en stress is niet langer vol te houden. Hoewel ze altijd overtuigd was dat een academische loopbaan helemaal bij haar paste, denkt ze na een paar maanden in deze postdoc positie eraan om ontslag te nemen. Gelukkig luistert haar hoogleraar goed en spoort haar aan om actief naar een oplossing te zoeken om met meer zelfvertrouwen en effectiever te werken. Zo komt ze bij mij terecht.
Rianne is net gepromoveerd en heeft meteen een mooie onderzoeksbaan in het bedrijfsleven aangeboden gekregen. Ze komt bij mij omdat ze bewuster wil kiezen en richting geven aan loopbaan om niet langer door te kabbelen in het geijkte, gegeven pad. Ondanks de grote successen van de afgelopen maanden met haar promotie en vervolg-baan twijfelt ze sterk aan haar eigen capaciteiten. Zo zegt ze: “50% van mijn proefschrift was wel goed, maar van de andere helft vraag ik me af wanneer ze uitvinden dat het niet zo geweldig is?” Ze denkt daarbij: “Anderen zijn toch beter dan ik.”
Jenny (pseudoniem) heeft zich aangemeld voor een ultra korte speed-coaching sessie tijdens een groter loopbaan-event voor promovendi. Ze is bezig met haar promotie-onderzoek en hoewel ze inhoudelijk aansluit bij de wetenschappelijke mode binnen haar vakgebied, vindt ze het moeilijk om met de onzekerheid van het bestaan als wetenschapper om te gaan. Ze twijfelt of ze sterk genoeg in haar schoenen staat “om de competitie aan te gaan”.
Als Marieke (niet haar echte naam) bij me komt, zit ze vast bij het schrijven van haar masterscriptie. Ze ervaart hoge tijdsdruk door de deadline en prestatiedruk omdat het een eindwerkstuk van haar opleiding is. Dat herkent ze van haar bachelorscriptie. Ze reageert net als toen door chaotisch bezig te zijn: ze springt van links naar rechts in haar tekst en schrijft her en der stukjes zonder overzicht van het geheel, zonder duidelijke structuur. Ook vlucht ze weg voor deze moeilijke klus. Ze vindt allerlei uitvluchten: van de boodschappen tot de was, van een kopje thee tot internet. Vervolgens baalt ze van zichzelf omdat ze niet gedaan heeft wat ze zich had voorgenomen. Ik raad haar aan om elke dag eens stil te staan bij wat er wel goed ging: waar is ze tevreden over?