Schrijfblokkade of afrondings-angst

Als Marieke (niet haar echte naam) bij me komt, zit ze vast bij het schrijven van haar masterscriptie. Ze ervaart hoge tijdsdruk door de deadline en prestatiedruk omdat het een eindwerkstuk van haar opleiding is. Dat herkent ze van haar bachelorscriptie. Ze reageert net als toen door chaotisch bezig te zijn: ze springt van links naar rechts in haar tekst en schrijft her en der stukjes  zonder overzicht van het geheel, zonder duidelijke structuur. Ook vlucht ze weg voor deze moeilijke klus. Ze vindt allerlei uitvluchten: van de boodschappen tot de was, van een kopje thee tot internet. Vervolgens baalt ze van zichzelf omdat ze niet gedaan heeft wat ze zich had voorgenomen. Ik raad haar aan om elke dag eens stil te staan bij wat er wel goed ging: waar is ze tevreden over?

Na ons eerste gesprek valt haar op hoe snel ze negatieve, zelf-kritische gedachtes heeft. Het helpt al veel dat ze deze gedachtes steeds eerder herkent. Op het moment dat ze merkt dat ze deze gedachtes heeft, kan ze er ook afstand van nemen. Ze weet immers best dat deze haar niet helpen en dat ze bovendien niet eens kloppen.

Wat is het dan precies dat deze negatieve gedachtes oproept? Marieke denkt na en leeft zich in in de situatie achter haar computer, als ze juist begint vast te lopen. Aha, als het schrijven hapert, heeft ze meteen ook veel last van angst: ze is eigenlijk bang voor de deadline en bang voor een herhaling van een vorige poging waarin ze door slechte planning echt vastliep. Je zou zeggen dat ze van die ervaring geleerd heeft en dat ze het deze keer anders zal aanpakken – daar is ze slim genoeg voor. Toch blokkeert deze angst haar nu bij het schrijven.

Als we inzoomen, komen we terecht bij een paar sterke overtuigingen die Marieke nu in de weg staan. Ze vindt dat je altijd je best moet doen en geen fouten mag maken, terwijl het tegelijk heel belangrijk is om je interesses te volgen ook al leidt dat misschien tot een veel moeilijker scriptieonderwerp. In tranen zegt ze: “Ik voel me schuldig over mijn falen met deze masterscriptie.” Maar is het waar dat ze nu faalt? Maakt ze de procesmatige criteria die begeleider en opleiding hanteren niet te belangrijk ten opzichte van haar eigen inhoudelijke criteria? Ik vraag: “Geef je jezelf de ruimte om volgens een planning te werken die voor jou realistisch is? Wie bepaalt eigenlijk wat het schrijven van jouw masterscriptie tot een succes maakt?” Mijmerend over deze vragen krijgt Marieke weer een beetje het gevoel dat ze de controle over het scriptieproces terug heeft.

Als ik haar een paar weken later weer spreek, weet ze heel goed wanneer ze zichzelf saboteert met vluchtgedrag (m.n. bij origineel denkwerk), maar kan ze dit nog niet altijd vermijden. We halen de kluwen van meningen en gezichtspunten die op zo’n moment opspelen in haar hoofd eens uit elkaar. De eerste die het woord neemt, is een eigenwijze dwarsligger die meteen oproept om leuke dingen te gaan doen en de scriptie te laten zitten als het niet lukt. Dan is er ook een verstandige, zachte stem: die geeft op basis van feiten en ervaringen uit het verleden aan wat de snelste weg is naar een feestelijk afstuderen. De ongedurige eigenwijzerik moet maar even daarop wachten, vindt de verstandige Marieke. Zij heeft trouwens het volste vertrouwen in haar vermogen om de nodige verbanden in haar scriptie uit te denken. Gaandeweg ons gesprek klinkt op de achtergrond nog een 3e stem. Die grijpt eigenlijk al in voordat zich een denkblokkade voordoet, nog voordat Marieke zich stoot. Deze beschermer heeft het beste met haar voor, maar helpt hij eigenlijk wel? Dat is de vraag. Stoppen met denken en schrijven aan de masterscriptie zorgt ervoor dat deze niet af komt en dat Marieke haar afstuderen voor zich uit schuift. Misschien komt haar denk- en schrijfblokkade deels ook wel voort uit angst voor afronding, realiseert ze zich nu tegenover haar beschermer: afstuderen betekent immers ook het loslaten van de universiteit, het studentenleven, haar studentenstad. Maar is dat afscheid erg? Eigenlijk heeft ze erg veel zin om aan het werk te gaan…

Met dit inzicht rondt Marieke het coachtraject af. Een maand later mailt ze me dat ze is afgestudeerd met een dikke 7,5 voor haar scriptie.

 

 

[I have decided to post some real life stories in Dutch on this blog for now, but will alternate these with other posts in English. What do you prefer?]

Tags: , , , ,

Did you like what you read?

Fill in the fields below and receive updates on new posts.

    You will receive my monthly inspiration and advice in your mailbox. You can easily unsubscribe at any time. See also the Privacy Statement.
  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *